Concorde

Samolot Concorde, zaprojektowany na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych ubiegłego wieku i wycofany z eksploatacji w 2003 r., ze względu na swój ponadczasowy design i innowacyjną technologię, pozostaje do dziś symbolem podróży z prędkością naddźwiękową.

Zaprojektowany przez zespół francuskich i brytyjskich inżynierów, Concorde był XX-wiecznym cudem techniki umożliwiającym podróże z prędkością ponaddźwiękową. Na pokładzie Concordea mieściło się do 128 pasażerów, a prędkość, jaką osiągał wynosiła 2270 km/h. Samolot ten był wykorzystywany na regularnych połączeniach lotniczych pomiędzy lotniskami Heathrow w Londynie oraz Charles De Gaulle w Paryżu a lotniskami w Nowym Jorku, Waszyngtonie i Barbados. Czas lotu był o ponad połowę krótszy niż czas lotu innymi samolotami pasażerskimi.

Samolot Concorde, zaprojektowany na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych ubiegłego wieku i wycofany z eksploatacji w 2003 r., ze względu na swój ponadczasowy design i innowacyjną technologię, pozostaje do dziś symbolem podróży z prędkością naddźwiękową.

Jego cztery silniki wykorzystywały technologię dopalania, która zapewniała dodatkową moc i paliwo niezbędne do startu i przekroczenia prędkości dźwięku. Słynna biała farba, którą malowany był samolot Concorde redukowała ciepło wytwarzane podczas lotu z prędkością naddźwiękową, które normalnie powodowało wydłużenie Concorde'a, którego długość wynosiła 61,66 m, nawet o 30 cm.

Zdolność Concorde'a do lotu na wysokości do 18 000 m oznaczała, że pasażerowie byli w stanie zaobserwować zakrzywienie powierzchni ziemi. Dzięki przelotowi na znacznie większej wysokości niż w przypadku innych samolotów pasażerskich i powyżej poziomu chmur, przelot Concordem odbywał się praktycznie bez turbulencji.